O BİR RÜYA DEĞİLDİ!

O BİR RÜYA DEĞİLDİ!

Tarih 10 Mayıs 2002 idi.

İki gün sonra ASMMMO’da yeni bir dönem başlayabilirdi.

Çünkü 2000 Mayıs’ında Oda Yönetimi kaybedilmişti.

Oda’yı yeniden alabilmek için 2001 Eylül’ünde başlayan yeniden örgütlenme (yapılanma) çalışması ÇDMG’yi tekrar ASMMMO yönetimine taşıyabilirdi. Taşımalıydı!

O azimle, hummalı bir çalışma başlatmıştık Ekip olarak.

Önümüzde ÇDMG önseçimi vardı. Yani, Grup içi hizmet yarışı.

Önce bunu başarmalıydık.

Zira ÇDMG içinde tek başımıza, ittifak yapmadan seçimlere girmeyi göze almıştık.

Çok ama akıllıca çalışmalıydık. Tüm arkadaşlar aynı azim ve kararlılıkla çalışıyorduk. Yorulmak nedir unutmuştuk.

Ön seçimi almıştık. O dönemde ÇDMG Tüzüğü gereği bir nevi “nispi temsil sistemi” vardı. Yani 13 kişilik Oda organlarının en fazla 8’i alınabilirdi. Bunu hedeflemiştik.

Başardık. Hem de açık ara.

Daha da önemlisi; Meslekte Birlik Grubu’ndan ÇDMG olarak hep birlikte Oda yönetimini almaktı!

Hummalı çalışma devam ediyordu. Girmediğimiz meslektaş bürosu kalmamıştı dersem abartı olmaz.

Bazılarına göre bizler bir hayal âlemindeydik!

İşimiz zordu. Bunu biliyorduk ve ona göre çalışıyorduk.

Hayallerimizin sonuna yaklaşmıştık.

Ertesi gün yani 11 Mayıs 2002 de ASMMMO Genel Kurulu yapılacaktı.

Artık bu akşam dinlenmeli, yarın için dinç olmalıydık.

Ben ve arkadaşlarım Genel Kurul’da buluşmak üzere ayrıldık.

Arabamla tek başıma eve gidiyordum. Kafamda hep iki gün sonraki seçim ve sonuçları vardı.

Güneş batıyordu. Bir an bunu fark ettim!

Atatürk Orman Çiftliği’nin Konya yolu tarafındayım. Bir an güneşin batışıyla birlikte çevremin YEMYEŞİL VE ÇİÇEKLERLE dolu olduğunu gördüm!

Bahar yaza durmasına karşın, ben o ana kadar hiç yeşil yaprakları ve renk renk çiçekleri görmemiştim.

İlkbahar ve yaz bir anda gelmişti sanki!

Oysa her akşam Batıkent’teki evime giderken genellikle o yolu kullanırdım.

Bir anlık kendimi rüyada sandım.

Öyleya, böylesi ancak rüyalar da görülebilirdi!

İrkildim!

Uyanmaya çalıştım, çünkü uyumanın zamanı değildi, yarın genel kurul, ertesi gün SEÇİM vardı.

Uyumanın zamanı değil, uyan diyordum kendi kendime!

Oysa otomobil sürüyordum.

Uyanıp toparlanmaya çalıştım.

Uyumuyordum. Bunu fark ettim.

Ancak o ağaçların ne zaman yapraklar açıp yeşerdiğini,

Onca çiçeğin ne zaman açtığını, benim bunları nasıl da görememiş olduğum konusunda aklımdan ve hafızamdan şüphe ettim!

Uyumadığımı, uyanık olduğumu fark ettim, sevindim!

Sonra anladım ki; zafer kazanmak için bunca yoğun çalışma bazen insana çevresindeki güzellikleri görmesine dahi engel olabiliyor.

SONUÇ MU?

11 Mayıs 2002 Genel Kurulu’nda önce Genel Kurul Divanı’nı,12 Mayıs’ta da (az farkla da olsa) seçimi kazanarak Meslekte Birlik Grubu’ndan Odamızı geri aldık. İster hayal deyin ister rüya, çalışmalarımızın semeresini almıştık, mutluyduk.

SMMM Gökhan Dede